احیای جنگل‌ها برای حمایت از اورانگوتان‌ها
حق نشر عکس
ANNE RUSSON
پژوهشی گونه‌های مهم درختانی را که در برابر تغییرات اقلیمی منعطف هستند، شناسایی کرده و از میمون‌هایی که شدیدا در معرض خطرهستند، حمایت می‌کند.
بنا به گزارش "اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت" کاشت این نوع درخت‌ها می‌تواند به بقای جنگل‌های بارانی مناطق گرمسیردر آینده کمک کند.
محققان ۲۵۰ نوع پوشش گیاهی را در "پارک ملی کاتویی" در اندونزی بررسی کردند.
تصور می‌شود بیش از ۱۰۰۰ اورانگوتان و حیواناتی مانند خرس آفتابی مالزیایی در این پارک زندگی می‌کنند.
"داگلاس شیل" از این گروه مطالعاتی گفت: "انتخاب گونه‌های درختی برای کاشت، گامی مهم برای احیای این زیست‌بوم است."
او در همین رابطه افزود: "البته دلیل این که چرا پوشش جنگلی از دست رفته را در وهله اول باید در تلاش برای جنگل‌زدایی که در حال پیشرفت است، جست."
پارک ملی کاتویی در ساحل شرقی جزیره بورنئو، استان شرقی کالیمانتان اندونزی واقع است.
این جنگل در معرض قطع درختان، آتش‌سوزی و استخراج از معدن است و زمانی به‌عنوان یک منطقه بایرتحت حفاظت در نظر گرفته می‌شد.
تلاش‌هایی در راه است تا این زیستگاه احیا شود که خانه بیش از یک هزار درخت، ۸۰ پستاندار و ۳۰۰ پرنده و بزرگترین جمعیت اورانگوتان است که تصور می‌شود در این استان زیست می‌کنند.
"آنه راسون" از دانشگاه یورک، اونتاریو گفت خشکسالی سال ۲۰۱۵ مسبب مرگ و میر بسیاری از حیوانات و درختان شد.
او گفت شماری از حیات وحش به کندی احیا شدند و پژوهش‌هایی نظیر این، با "ارائه روش‌های حفاظتی برای مقابله با تاثیرات اقلیمی" گامی است برای حفاظت از طبیعت.
بنا به این پژوهش دو نوع درخت برگزیده شد که در برابر آتش از خود انعطاف نشان دادند، و کاشت آنها در مناطقی که به‌عنوان حائلی دور نواحی آتش‌خیزند، توصیه شدند: یکی نخل بومی، در مزارع "بندانگ" (نوعی کشتزار برنج مالزیایی) و دیگری درخت سخت چوب، به نام "الین"
این پژوهش همچنین نشان می‌دهد هفت نوع گیاه که احتمالا انعطاف اقلیمی دارند منبع غذای اصلی برای اورانگوتان‌ها هستند. این پوشش گیاهی شامل: "دراکونتوملون" درخت سایبانی گرمسیری"؛ "کلن هویا هاسپیتا" درخت همیشه سبز گرمسیری که بومی اندونزی، مالزی و دیگر بخش‌های گرمسیری آسیاست.
بیشتر بخوانید:
بنا به این گزارش، این درخت‌ها باید در کنار نوعی گیاه تاک مانند کاشته شوند که غذای میمون‌هاست و درختانی که برای ماوای خود استفاده می‌کنند اما باید دور خارج از دسترس انسان باشد.
"جیمی کار" از دانشگاه لیدز گفت: "این کار باعث می‌شود که درختان و زیستگاهی که اورانگوتان‌ها به آن وابسته‌اند، بقا پیدا کنند. این پروژه تلاشی برای بقای این جنگل در آینده است."
او تایید می‌کند که حفاظت از جنگل، وظیفه ساده‌ای نیست و مشارکت بسیاری از جمله دولت و شرکت‌های معدن را می‌طلبد که با جنگل‌زدایی سرو کار دارند.
آینده در معرض تهدید
اورانگوتان‌ها، بزرگترین پستاندارانی هستند که از درختان بالا می‌روند و تنها میمون بزرگ آسیا هستند.
آنها زمانی در سراسر آسیای جنوب شرقی یافت می‌شدند اما امروزه تنها در دو جزیره بورنئو و سوماترا دیده می‌شوند.
زیستگاه جنگلی آنها به سرعت در حال نابودی است و آینده‌شان در معرض خطر است.
اورانگوتان‌ها در این دوجزیره به‌عنوان گونه‌های جداگانه در نظر گرفته می‌شوند.
تصور می‌شود حدود ۵۴ هزار اورانگوتان در بورنئو وجود دارند.