'بی‌ام‌ایکس'‌‌سواران کابل؛ ماجراجویانی که از تکاپو خسته نمی‌شوند

دوچرخه‌سواری فری استایل، ورزشی جدید در افغانستان است. حرکات و تمرینات این دوچرخه سواران هنوز برای بسیاری از افغان‌ها ناآشناست.

اما در مدتی کوتاه، در چندین ماه نوجوانان و جوانان زیادی به این رشته پرهیجان رو آوردند.

هر جایی که این دوچرخه سواران شروع به تمرین می‌کنند، تماشاچیان زیادی جمع می‌شوند. شمار زیادی از آنها دوچرخه سواران را تشویق می‌کنند اما حضور این جوانان به خصوص دختران به مزاق بعضی‌ها خوش نمی‌خورد.

این رشته ورزشی المپیکی که سرشار از هیجان و انرژی است، تفریح و سرگرمی خطرناک هم هست.

پرش از بلندی‌ها، چرخاندن دوچرخه، تک چرخ زدن، ایستادن روی دوچرخه، لیز خوردن کنار دوچرخه روی زمین، پریدن روی پله‌ها و امثال این حرکات، بخشی از این ورزش است؛ حرکاتی زیبا اما هولناک.

مشکلات فراوان

اصغر مهرزاده، ۱۹ ساله، مربی باشگاه "دراپ اند راید"، یگانه باشگاه دوچرخه سواری فری استایل می‌گوید به گونه آماتور و با علاقه فراوانی که به این رشته داشته، وارد این میدان شده است.

او کلیپ‌های یوتیوپ از تمرینات دیگر وزشکاران جهان را می‌بیند و حرکاتش را به روز می‌کند و به سایر هم‌قطارانش می‌آموزاند.

می‌گوید برای ترویج و پیشرفت این ورزش، با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

آنها به تازگی یگانه مکان باشگاه‌شان را ترک کردند؛ زیرا نتوانستند کرایه بلند تازه پیشنهاد شده را بپردازند.

دولت تنها این رشته را به رسمیت شناخته و پس از آن حمایتی از این تیم و باشگاه نکرده است.

آقای مهرزاده می‌گوید حالا مجبورند در خیابان‌ها و اماکن عمومی تمرین کنند که گاهی با مخالفت رو به رو می‌شوند و برایشان اجازه داده نمی‌شود.

وجود نداشتن دوچرخه‌های مخصوص این رشته، بی ام ایکس در افغانستان از دیگر مشکلات این ورزشکاران است. اگرچه امکان واردات آن وجود دارد اما قیمت بلند آن در توان تمام این جوانان و نوجوانان نیست.

مربی این دوچرخه سواران می‌گوید مجبورند دوچرخه‌های اطفال را دست‌کاری کنند و در حد توان دوچرخه مناسب برای خودشان تهیه کنند.

دوچرخه این مربی برایش شانزده هزار افغانی نزدیک به ۲۵۰ دلار تمام شده است.

با وجود همه این مشکلات، آقای مهرزاده، علاقه جوانان را به این رشته بسیار توصیف می‌کند.

اکنون در این باشگاه شصت ورزشکار فعالیت دارند که نزدیک به نیم آن دختران هستند.

هم عشق و هم خطر

ستایش ملکوتی، دانشجویی که یکی از دوچرخه سواران فری استایل است، می‌گوید شش ماه شده به این تیم پیوسته است.

می‌گوید برای پیوستن به این تیم از طرف خانواده مشکلی نداشته اما بسیاری از دوستانش را می‌شناسد که علاقه زیادی به این رشته ورزشی دارند اما مخالفت خانواده مانع آنها می‌شود.

در بین دختران دوچرخه سوار در افغانستان، کسانی هستند که حتی مجبور شدند برای مدتی پنهان از خانواده به این ورزش رو بیاورند؛ زیرا محدودیت‌ها و واکنش‌های منفی به این کار در جامعه کم نیست.

ستایش می‌گوید که در کارهای روزمره هم گهگاهی از دوچرخه استفاده می‌کند و نیش و کنایه مردم همیشه هست اما می‌کوشد خاطرات تلخ اینگونه را از یاد ببرد.

تنها خانواده و جامعه برای دختران در رشته دوچرخه سواری فری استایل چالش نیست. خطرات احتمالی این ورزش نیز مشکل ساز است.

ستایش می‌گوید بارها برایش اتفاق افتاده که افتاده یا زمین خورده است، گاهی حتی دستش نیز شکسته است اما باید برای موفقیت همه این دردها را تحمل کنند.

برای رسیدن به هدف‌شان که افتخار آفرینی برای کشورشان است، یکی یکی پله‌ها را طی می‌کنند. ده‌ها دختر و پسر نوجوان و جوان اکثر اوقات کنار یکدیگر تمرین می‌کنند.

در جریان تمرین ماجراجویانی به نظر می‌رسند که از تحرک و تکاپو خسته نمی‌شوند و نمی‌هراسند.

دوچرخه سواران فری استایل افغانستان در چندین کمپین پیام صلح اشتراک کردند. می‌کوشند که چهره‌ای متفاوت از کشورشان به مردم جهان نشان بدهند. می‌رانند و می‌روند. آنها برای رسیدن به قله‌های موفقیت خط پایانی ندارند.