ابى، صحنه آخر

پایان نیم قرن حضور ابی در عرصه موسیقی است یا روی صحنه؟ او قرار است دیگر نخواند یا می‌خواند و کنسرت نمی‌دهد؟ اینها خبرهایی است که زمزمه‌هایش از ماه‌ها قبل با نام ابی همراه بوده اما هیچ‌گاه روشن نبود که چقدر صحیح است. آیا تور ۵۰ ابی، آخرین حضور او در صحنه خواهد بود؟ این سوالی است که برای یافتن پاسخش تا لس‌آنجلس، پایتخت موسیقی ایرانی خارج از کشور و محل زندگی ابی، رفتم.

این نخستین باری نیست که از بازنشستگی ابراهیم حامدی، ابی، صحبت به میان می‌آید. ابی از میانه سالهای هفتاد خورشیدی هم بارها گفته بود که دوست دارد بازنشسته شود یا دست کم کارش را کم بکند. او که به کنسرت‌های پرشور و پشت سر هم مشهور است می‌گفت قصد دارد هر وقت بشود از تعداد کنسرت‌هایش در صحنه کم کند.

ابی در گفتگو با بی‌بی‌سی می‌گوید که کارش را بی‌نهایت دوست دارد: "من نمی‌توانم از این بخش از زندگی‌ام جدا بشوم. بنابراین مجموعه کنسرت‌های تور۵۰، نوعی خداحافظی من با تور است. مثلا من در سال شاید تا ۳۵ کنسرت می‌گذاشتم. قصد دارم از این به بعد این تعداد را بسیار کمتر بکنم و به دو تا سه کنسرت محدودش بکنم. این در واقع مجموعه کنسرت‌هایی است به خاطر آغاز پنجاهمین سال فعالیت‌های من."

ابی با اشاره به نام‌های بزرگ موسیقی بین‌المللی می‌گوید همیشه قصد داشته تا از نیمه‌ پنجاه سالگی دیگر کار نکند اما با الهام گرفتن از مشهورترین نام‌های موسیقی جهان که حتی تا هشتاد سالگی هم دست از فعالیت نکشیدند به الگوی تازه‌ای برای فعالیت‌هایش رسیده است.

ابی می‌گوید: "یکی از این خوانندگانی که بسیار دوست دارم فرانک سیناترا است که حتی تا آخرین روزهای عمرش هم کنسرت گذاشت. در سال‌های آخر کمتر کنسرت می‌گذاشت اما روی صحنه حضور پیدا می‌کرد و برای علاقمندانش می‌خواند."

سوالی که پیش می‌آید این است که اگر قرار است ابی که همواره به حضورهای پشت سرهم و سرشار از انرژی روی صحنه مشهور بود، کمتر روی صحنه حاضر شود، قصد دارد چه بکند. ابی می‌گوید برای سالهای آینده فعالیتش ماموریت تازه‌ای یافته است. او قصد دارد علاوه بر کار بر روی ترانه‌های تازه به کشف و تربیت استعدادهای تازه در موسیقی ایرانی بپردازد: "من در خانه‌ام در اسپانیا یک استودیوی خانگی درست کرده‌ام هم برای زمزمه‌های خودم و هم برای کشف صداهای تازه موسیقی ایرانی. دوست دارم همکار خوبی برای این جوان‌های با استعداد باشم."

در تمام مدت گفتگو با ابی، یاد کنسرت‌های او بودم که از نزدیک دیدم و گزارش کردم، به ویژه یاد نخستین کنسرت ابی در دوبی افتادم که در نخستین سال‌های دهه هشتاد خورشیدی اتفاق افتاد و ایرانی‌ها توانستند برای اولین بار از داخل ایران برای تماشای برنامه خوانندگان مورد علاقه‌شان در آن شرکت کنند. از ابی می‌پرسم تکلیف آن دسته که موفق نشدند در برنامه‌های شما حضور پیدا کنند و شما را از نزدیک روی صحنه ببینند چه می‌شود.

ابی می‌گوید برای آنها هم برنامه‌ای چیده است: "من همیشه در طول این سال‌ها پیام‌های زیادی دریافت کرده‌ام از کسانی که گفتند بسیار دوست دارند در کنسرت‌های من شرکت کنند و نتوانستند. برای همین تصمیم گرفتم تا پیش از کمتر کردن کارهایم روی صحنه، یکی از کنسرت‌های تور قبلیم را، تور آلبوم جان جوانی، ضبط کنیم تا هدیه‌ای باشد برای این دسته از علاقمندان کارهای من."

آلبوم جان جوانی ابی که چند ماهی‌است منتشر شده است با استقبال هواداران او روبرو شد. تور کنسرت‌های جان جوانی در سراسر جهان هم سبب شد تا هواداران ابی بتوانند به تماشای این تازه‌ترین ترانه‌های او بنشینند و در لابه‌لای آن خاطراتشان را مرور کنند. ابی می‌گوید تور جان جوانی صرفا اجرای ترانه‌هایش روی صحنه نبود بلکه برای هر ترانه برنامه‌ریزی‌های نمایشی هم شده بود تا این مجموعه کنسرت‌ها را متفاوت و دیدنی‌تر کند.

ابی کارش را با گروه پسران خوش صدا در ایران آغاز کرد و با ترانه تپش آوازه‌اش در سراسر ایران پیچید. چند فیلم سینمایی بازی کرد و برای چندین فیلم هم آواز خواند. تک آهنگ‌هایش در کاباره‌ها و شوهای تلویزیونی ایران بسیار محبوب شدند. با وقوع انقلاب اسلامی او از نخستین خوانندگانی بود که ایران را ترک کرد و بلافاصله در لس‌آنجلس کارش را از سر گرفت. ابی از معدود خوانندگان ایرانی بود که در سالهای غربت‌نشینی به برگزاری کنسرت‌های چند هزار نفره روی آورد و بسیار محبوب شد.

قرار است آخرین تور "آقای صدای" موسیقی ایرانی از اول اسفند با حضور او بر صحنه سالن فولیه‌برگ پاریس آغاز شود.