گزارش دو سازمان حقوق بشری: صدا و سیما در یک دهه اعتراف اجباری دست‌کم ۳۵۵ نفر را پخش کرده
منبع تصویر، fidh/justiceforiran
گزارش مشترک دو سازمان: 'حکومت اورولی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی به مثابه سلاح سرکوب جمعی'
دو نهاد مدافع حقوق بشر در گزارشی مشترک اعلام کرده‌اند که صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در طول یک دهه گذشته "دست‌کم اعتراف‌های اجباری ۳۵۵ نفر" را منتشر و علیه ۵۰۵ نفر "محتوای افترا آمیز" پخش کرده است.
فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر در پاریس و سازمان عدالت برای ایران در لندن می‌گویند صدا و سیمای ایران با همکاری دستگاه‌های امنیتی وزارت اطلاعات و سازمان سپاه پاسداران به "ابزاری برای سرکوب گسترده" مردم ایران تبدیل شده‌اند.
عادل رحمان‌خان، دبیر کل فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر گفته است "زمان آن رسیده که جامعه بین‌المللی، برای توقف استفاده از اعترافات اجباری که منشا بسیاری از موارد جدی نقض حقوق بشر است، به ایران فشار آورد."
در این گزارش از اتحادیه اروپا خواسته شده تا زمانی که حکومت ایران پخش اعتراف‌های اجباری را متوقف نکرده، ورود مقام‌ها و گزارشگران وابسته به صدا و سیما و همچنین فعالیت‌های آنها را در کشورهای اتحادیه اروپا به حالت تعلیق در آورد.
مرداد ماه پارسال، مازیار ابراهیمی که در "مستند کلوپ ترور" تلویزیون جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۱ به دست داشتن در قتل دانشمندان هسته‌ای "اعتراف" کرده بود برای خبرنگار بی‌بی‌سی توضیح داد که زیر شکنجه وزارت اطلاعات مجبور به بیان اعترافات ساختگی شده است.
سخنان آقای ابراهیمی درباره آنکه چطور او را وادار به اعتراف کرده‌اند در جامعه ایران بازتاب گسترده‌ای داشت تا جایی که گروهی از نمایندگان مجلس پیشین شورای اسلامی طرحی را برای "ممنوعیت پخش اعترافات از صدا و سیما و سایر رسانه‌های گروهی" ارائه کردند که البته هیچ گاه به تصویب نرسید.
پخش مصاحبه مازیار ابراهیمی، از متهمان پرونده ترور دانشمندان هسته‌ای از بی‌بی‌سی فارسی که در آن گفت اعترافات پخش شده از او در صداوسیما همه با فشار و شکنجه بوده و واقعیت نداشته، واکنش‌های زیادی را در مجلس، دولت و دیگر نهادهای حکومتی ایران برانگیخت
بعضی از نکات گزارش مشترک دو نهاد حقوق بشری
- برای تهیه برنامه‌ها از الگوهای مشخصی از شکنجه و رفتار تحقیرآمیز استفاده می‌شود؛ شامل شکنجه‌های شدید جسمی مثل شلاق، آویزان کردن، شوک الکتریکی تا شکنجه‌های روانی مانند اعدام ساختگی، تهدید به تجاوز
- تحلیل شهادت قربانیان نشان می‌دهد که جریان ضبط اعتراف‌ها از ابتدا تا انتها بر اساس سناریوی از پیش‌نوشته و صحنه‌آرایی شده انجام می‌شود. شباهت توضیح قربانیان درباره کارگردانی، کنترل صحنه و ظاهر زندانیان نشان از رفتاری نظام‌بند برای ضبط اعترافات دارد
- ایجاد حس ترس و دلسردی در جامعه مدنی، خاموش کردن صدی مخالف، مشروعیت بخشیدن به سرکوب و استفاده از محتوای برنامه برای محاکمه و جرم‌انگاری از اهداف اعتراف‌گیری است
- تاثیر این برنامه‌ها به قربانیان آن محدود نیست بلکه خانواده و اعتبار آنان را هم هدف قرار می‌دهد. بیشتر قربانیان می‌گویند استفاده از اطلاعات خصوصی آنها زیان‌بارترین و از لحاظ روانی بدترین شکنجه بوده است
منبع تصویر، IRIB
تصویری از اعتراف تلویزیونی زنی به نام فاطمه داوند شهروند کرد بوکانی در اعتراضات آبان ماه گذشته
محمد نیری از مدیران عدالت برای ایران می‌گوید: "در حالی که تلویزیون دولتی ایران پیوسته برنامه‌هایی را که محصول شکنجه و ارعاب است پخش می‌کند، گزارشگران صدا و سیمای جمهوری اسلامی آزادانه در اروپا سفر و فعالیت می‌کنند بی آنکه عواقبی متوجه آنها باشد."
این دو نهاد در آستانه روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه در ۲۶ ژوئن، در بیانیه مشترکی از جامعه جهانی خواسته‌اند که پخش اعترافات اجباری، سرقت اطلاعات خصوصی و برنامه‌های افتراآمیز را به عنوان شکلی از شکنجه و رفتار ظالمانه به رسمیت بشناسد تا به این طریق، این تخلفات در محاکم قضایی بین‌المللی قابل پیگیری باشد.
در بیانیه دو سازمان گفته شده که برای تهیه این گزارش بیش از ۱۵۰ برنامه تلویزیون ایران بررسی شده و با شماری از قربانیان اعتراف‌های تلویزیونی مصاحبه تفضیلی شده است.
