'صد هزار اورانگوتان' در ۱۶ سال کشته شدند
- ویکتوریا گیل
- بیبیسی
زیستگاههای اورانگوتانهای بورنئو به شدت در حال تغییر است
محققان میگویند بیش از یکصد هزار اورانگوتان در معرض انقراض از سال ۱۹۹۹ به این سو در بورنئو (در جنوب شرق آسیا) کشته شدهاند.
دانشمندانی که در این تحقیق ۱۶ ساله شرکت کردند، این آمار را "تکاندهنده و حیرتآور" خواندهاند.
جنگلزدایی ناشی از درختبری، کاشت نخلهای روغنی، معدنکاری و شرکتهای تولیدی کاغذ از جمله دلایل این مساله هستند.
در این تحقیق که در نشریه کارنت بیولوژی منتشر شده آمده که حیوانات مناطقی که هنوز جنگل دارند، در حال "ناپدید شدن هستند."
ماریا وویت، محقق ارشد این گزارش از موسسه مکس پلنک برای مردم شناسی تکاملی در آلمان میگوید این به طور ضمنی به معنای آن است که اورانگوتانها کشته میشوند.
دکتر وویت و همکارانش میگویند شکارچیان، حیوانات را شکار میکنند و موقعی که این حیوانات برای تهیه غذا وارد مزارع میشوند هم کشته میشوند که این مورد از کشتار حیوانات تا کنون کمتر مورد توجه قرار میگرفت.
پروفسور سرژ ویچ از دانشگاه جان مورز لیورپول که در تیم تحقیق بوده به بیبیسی گفته است:" ما انتظار چنین تلفاتی در جنگلها را نداشتیم که این مطالعات نشان میدهد شکار، مساله مهمی است."
او میگوید "در مواجهه این حیوانات با آدمها در حاشیه مزارع و کشتزارها، این حیوانات هستند که بازنده هستند و آدمها آنها را میکشند."
پروفسور سرژ ویچ میافزاید هفته پیش گزارشی را دریافت کردیم که در جسد اورانگوتانی در بورنئو ۱۳۰ خشاب وجود داشت."
"نیازی به چنین کاری نیست. اورانگوتانها ممکن است از میوههای مزارع بخورند اما خطرناک نیستند."
پروفسور ویچ خواهان آن شده که دولتهای مالزی و اندونزی علیه کشتار عمدی اورانگوتانها وارد عمل شوند.
محققان پیشبینی کردهاند که تنها جنگلزدایی ظرف ۳۵ سال آینده باعث نابودی ۴۵ هزار اورانگوتان میشود.
کشت نخلهای روغنی یکی از دلایل تخریب زیستگاههاست.
دکتر اما کلر از بنیاد خیریه صندوق جهانی طبیعت به بیبیسی گفت مصرفکنندگان باید روی شرکتها فشار وارد کنند تا محصولاتشان با پایداری زیستی سازگار باشند.
او میگوید اهداف اصلی باید روی ممنوعیت کامل جنگلزدایی و عدم کاشت روی خاک تورب متمرکز باشند.
پلهای دستساز انسانی راهحل کوتاه مدتی برای حرکت اورانگوتانها در زیستگاههای گسسته است
به رغم آمار ناخوشایند کاهش جمعیت اورانگوتانها، فعالان محیط زیست امیدواریهایی هم دارند.
تیمی از باغوحش چستر در بریتانیا تصاویری منتشر کردهاند که حیواناتی را در حال استفاده از پلهای ساخت انسان در جنگل نشان میدهد.
کاترین بارتون از مدیران این باغوحش گفته است با استفاده از این پلها، زیستگاههای از هم جدا افتاده ناشی از کاشت نخلهای روغنی، ساخت جادهها و شبکههای فاضلاب دو باره به هم وصل میشوند.
او میگوید مشاهده استفاده حیوانات از این پلها و مرتبط شدن مجدد زیستگاهها، نشانه واقعا مثبتی است اما این تنها یک راه حل موقتی است.
خانم بارتون میگوید در طولانی مدت هدف باید کاشت مجدد جنگل و ایجاد فضا برای اورانگوتانهای بزرگ باشد.
اما پروفسور ویچ میگوید: "حفظ زیستگاههای جنگلی حیوانات کافی نیست بلکه باید از خود این حیوانات محافظت شود تا به جایی نرسیم که جنگل داشته باشیم اما جنگل بدون اورانگوتان."