شبکه‌های جاده‌ و خط آهن کره شمالی و کره جنوبی به هم متصل شدند

دهها تن از مقامات و شهروندان دو کره در مراسم اتصال شبکه جاده و راه آهن دو کشور شرکت کردند.

روز چهارشنبه، ۵ دی (۲۶ دسامبر)، قطار حامل یکصد تن از مقامات دولتی کره جنوبی و تعدادی از شهروندان این کشور که از زمان جنگ کره ارتباط با خانواده‌هایشان را از دست داده‌اند وارد ایستگاه پانمون در شهر مرزی کائه‌سونگ در کره شمالی شد. کوتاه مدتی پیش از آن، قطار دیگری حامل یکصد تن از مقامات و شهروندان کره شمالی و نمایندگانی از سازمان ملل، روسیه، چین و جمهوری مغولستان وارد همین ایستگاه شده بود.

در این مراسم، مقامات شرکت کننده از دو کشور از علامت راهنمای جاده که مسیر به سوی سئول و پیونگ‌یانگ، پایتخت‌های دو کشور را نشان می‌داد هم پرده برداری کردند.

دولت‌های کره شمالی و کره جنوبی توافقنامه برقراری ارتباط زمینی بین دو کره را در ماه اکتبرامضا کردند و این توافقنامه امروز رسما به اجرا گذاشته شد. به گفته مقامات کره جنوبی،سازمان ملل و اعضای شورای امنیت طی پیام‌هایی حمایت خود را از این توافق ابراز داشته‌اند.

در عین حال، به خاطر ادامه تحریم بین‌المللی کره شمالی به دلیل برنامه‌های موشکی و هسته‌ای آن کشور، آغاز عملیات اجرایی شامل ایجاد تاسیسات زیربنایی لازم و تعدیل در تجهیزات در حال حاضر امکانپذیر نیست زیرا مصوبات شورای امنیت کشورهای عضو سازمان از جمله کره جنوبی را از صادرات کالاهای مورد نیاز این طرح مانند نفت، فلزات و اقلام صنعتی دیگر به کره شمالی منع کرده است.

وزیر ترابری کره جنوبی با ابراز امیدواری در این مورد که شرایط به نحوی تغییر کند که باعث لغو تحریم کره شمالی شود، گفته است که تا آن زمان عملیات مقدماتی طرح که مستلزم انتقال اقلام تحریم شده به کره شمالی نیست ادامه خواهد یافت که از جمله شامل بررسی مهندسی و برنامه‌ریزی اجرای طرح خواهد بود.

کاهش تنش در شبه جزیره کره

مراسم روز چهارشنبه نشانه دیگری از کاهش تنش بین دو کشوری است که رسما هنوز در حالت جنگ با یکدیگر به سر می‌برند. جنگ کره در سال ۱۹۵۰ با حمله نیروهای کره شمالی به جنوب آغاز شد و با ورود نیروهای ائتلاف مورد تایید سازمان ملل به رهبری آمریکا در حمایت از کره جنوبی و کمک دولت‌های چین و شوروی به کره شمالی، تا سال ۱۹۵۳ ادامه یافت و تلفات و خسارات سنگینی به دو طرف وارد کرد.

عملیات نظامی در این جنگ سرانجام با امضای "توافقنامه ترک مخاصمه" متوقف شد اما هنوز آمریکا و کره جنوبی با کره شمالی معاهده صلح امضا نکرده و حکومت آن کشور را به رسمیت نشناخته‌اند. یکی از خواست‌های کره شمالی از آمریکا، امضای معاهده صلح و شناسایی رسمی است.

در ماه سپتامبر سال جاری، کیم جونگ-اون، رهبر کره شمالی، و مون جائه-این، رئیس جمهوری کره جنوبی ملاقات کردند و بر گسترش همکاری اقتصادی بین دو کشور تاکید نهادند. مقامات کره جنوبی گفته‌اند که گسترش این نوع همکاری‌ها راه را برای رفع تنش در شبه‌جزیره کره هموار می‌سازد.

این مراسم در حالی برگزار می‌شود که با گذشت حدود شش ماه از ملاقات رهبر کره شمالی و دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، گسترش روابط این دو کشور پیشرفت قابل توجهی نداشته است. مقامات آمریکایی تاکید دارند که تا پیش از برچیدن برنامه هسته‌ای کره شمالی تحریم‌های وضع شده خود علیه آن کشور را لغو نخواهند کرد در حالیکه مقامات کره شمالی خواستار آن هستند که ایالات متحده به نشانه حسن نیت، بخشی از تحریم‌ها را بردارد.

به گفته ناظران، رهبر کره شمالی که با پیشنهاد بهبود روابط با کره جنوبی و ابراز تمایل به دیدار با رئیس جمهوری آمریکا به چرخشی محسوس در سیاست سنتی حکومت آن کشور دست زد مایل است کاهش تحریم و بهبود وضعیت اقتصادی به عنوان دستاورد ملموس این چرخش در داخل کشورش تبلیغ شود.

از زمان ملاقات آقایان کیم و ترامپ در ماه ژوئن، خبرگزاری رسمی کره شمالی در چند مورد انتقادات گاه شدید مقامات نسبتا پائین رتبه آن کشور از رویکرد آمریکا را منتشر کرده اما معمولا در پی آن، مطالبی در ستایش از ابتکار رهبری کره شمالی در پیشنهاد این ملاقات و تاکید بر روابط دوستانه رهبران دو کشور نیز انتشار یافته است.

ساختار سیاسی کره

کره شمالی تحت یک حکومت تمامیت‌گرا و ایدئولوژیک اداره می‌شود که طی هفتاد سالی که از تاسیس این کشور گذشته، به رهبری اعضای خانواده کیم زمام امور آن کشور را در دست داشته است. در نظام سیاسی کره شمالی، رهبر موقعیت و نقش محوری دارد، حافظ و مجری ایدئولوژی حاکم و تصمیم گیرنده سیاست‌های اصلی نظام است. ایدئولوژی کره شمالی بر اساس آرمان وحدت دو کره تحت یک نظام "کمونیستی" از نوع کره شمالی، تهدید همیشگی دشمن و آمادگی دایم برای مقابله با تهاجم خارجی شکل گرفته است.

بر این اساس، نظامیان در ساختار سیاسی و اقتصادی کره شمالی موقعیتی ممتاز دارند و اجرای طرح‌های مورد نظر آنان جهت افزایش توانمندی نظامی از اولویت در دریافت امکانات مالی برخوردار بوده است. از مردم نیز انتظار رفته است که در حالت بسیج دایم برای مقابله با حملات دشمن و آماده هرنوع فداکاری برای تبعیت از خواست رهبری و تقویت بنیه دفاعی کشورشان باشند.

ایدئولوژی حاکم بر کره شمالی بر "خودکفایی و استقلال اقتصادی" نیز تاکید دارد هر چند سوء مدیریت، دنبال کردن طرح‌های پرهزینه نظامی و سیاسی و احتمالا فساد گسترده به معنی آن بوده است که آن کشور برای ادامه حیات به حمایت مالی خارجی از جمله از سوی اتحاد شوروی سابق و چین و همچنین دریافت کمک‌های بشردوستانه کره جنوبی، غرب و جامعه بین‌المللی متکی بوده است.

گفته می‌شود که کیم جونگ-اون در صدد نوین‌سازی و بهبود وضعیت اقتصادی کره شمالی است و رفع تنش و حل اختلافات با آمریکا و کره جنوبی را برای این منظور لازم دانسته است. اگرچه رهبر کره شمالی طی حدود هشت سالی که به قدرت رسیده نشان داده است که هرگونه نشانه مخالفت یا مقاومت در برابر اراده خود را به شدت سرکوب می‌کند، اما احتمالا برای اجرای تحولاتی بنیادی در سازماندهی اقتصادی و در نتیجه، تحول اساسی در ساختار توزیع امتیازات سیاسی و اقتصادی با ملاحظاتی مواجه است و انتظار دارد جهان خارج و به خصوص ایالات متحده در برابر هر حرکتی در این راستا پاداشی برای مردم، یا دست کم منتفعین اصلی نظام سیاسی کنونی در نظر بگیرد.