Fotoğraflarla: Kuzey Kore'de çocuk olmak

Kuzey Kore'de çocuk olmak, dünyanın dışarıya en kapalı ülkelerinden birinde büyümek nasıldır? Fotoğrafçı Tariq Zaidi geçen yıl Kuzey Kore'yi ziyaret etti ve aileler ile çocukları arasındaki samimi anları fotoğraflamaya çalıştı:

Kuzey Kore'nin 9 bölgesinden 8'ini gezdim. Okulları, kreşleri, müzik okullarını... Çok az sayıda yabancı ülkeyi ziyaret edebilme şansını yakalıyor. Bu şansı bulabilenlerin de fotoğraf çekme olanakları çok kısıtlı ve sürekli kontrol altındasınız.

Buradaki fotoğraflar, yanımdaki Kuzey Koreli rehberlerin çekmeme izin verdiği, dünyanın en kapalı ve izole ülkesinde büyümeye kısa bir bakış atabilmemizi sağlayan kareler.

Yolculuğum kuzeyde Çin sınırındaki Dandong'dan başlayıp Güney Kore sınırındaki Kaesong'a, başkent Pyongyang'dan doğu kıyısındaki Wonsan'a, oradan yeniden kuzeye, Çin-Rusya sınırındaki Chongjin ve Hoeryong'a uzandı.

Buradaki fotoğraflar Kuzey Kore'yi kavramaya yeterli değil ancak kültürel ve sosyal ortamı hissetmenizi, iletişim kurmamıza izin verilen çocukların arzularınızı biraz olsun anlamanızı sağlayabilir.

Ne zaman bir kente gitsek, bir okulu ziyaret etmeye çalıştık. Kuzey Kore'de birçok farklı tür okul var. Müzeler dışında yaptığımız gezilerin çoğu bunlar gibi belediyelere ait enstitülereydi.

Çocuklar ne kadar iyi İngilizce konuşabildiklerini bize gösterebilmek için birbirleriyle yarışıyorlardı. Bazı okullarda turistler, İngilizceyi en güzel konuşan öğrencilerle istedikleri herhangi bir konu hakkında konuşmaları için teşvik bile ediliyordu.

Sohbetlerin çoğu genel bilgi alışverişinden oluşuyordu, örneğin Beatles gibi şeylerden konuştuk. Bu bana şaşırtıcı geldi çünkü samimi bir iletişimin hoş karşılanmayacağını tahmin ederdim ama bu ortamlar gayet açıktı.

Ama bu sohbetleri yaparken, Kuzey Kore'de olduğunuzu ve bu okula rehberler tarafından getirildiğinizi, ülkenin başka bir yerinde başka bir okulda olsaydınız sohbetin çok daha farklı gelişebileceğini fark ediyorsunuz.

Yetenekli öğrenciler için kurulmuş akıllara durgunluk verecek boyutta modern teknoloji ile donatılmış tesislere götürüldük. Buralara öğrenci sarayı adını verdiklerini söylediler. Tabii ki birçok farklı türde okul da var ama onlara götürülmediğimiz için görme şansımız olmadı.

Spora, müzik ve kültüre verilen önemi fark etmemek mümkün değil. Çoğu öğrenci futbol, basketbol gibi oyunlarda turistlerle boy ölçüşmeye oldukça hevesli görünüyordu.

Rehberlerin belirlediği yerlere yaptığımız resmi ziyaretler dışında, samimi ve spontane birkaç anı da fotoğraflama imkanım oldu: metroda çocuğuna sarılan bir baba, otobüsle geçerken gördüğüm bir oyun parkında çocuklarıyla oynayan anneler gibi. O an orada olduğumu fark etmediler bile.

Bu gibi kareler bariz ama önemli bir noktayı da görünür kılmaya yardımcı oluyor - hangi kurallar altında yaşıyor olursan ol, aileler dünyanın hemen her yerinde aynı ve Kuzey Koreli çocukların da diğer tüm çocuklar gibi kişisel hedefleri ve arzuları var.

Tariq Zaidi'nin fotoğraflarını Instagram (@tariqzaidiphoto), Facebook (@tariqzaidiphotography) ve https://www.tariqzaidi.com/ üzerinden takip edebilirsiniz.